Mijn nieuwe look

Mijn  oude fiets naar de schroot, tijd voor een nieuwe

Lied voor mijn nieuwe fiets

Eeuwig trots op de jas die ik kreeg van Gregory

Ik en mijn Jamaica .....

Ongevraagd consult geven hoort er bij ...

Hier ben ik dan weer, even ongevraagd consult geven aan de leiding van de instelling, gewoon even binnen lopen, hier bij onze cluster leiding Herman. Toestemming heb ik eigenlijk niet nodig met mijn status. Ik doe dat gewoon want -hoewel ik anders ben dan de anderen- ik als mens voor 100% gelijkwaardig mens ben als iedereen. Ik denk er niet bij na als ik iemand ga bezoeken, 'zal ik wel zal ik niet of hebben ze wel tijd voor mij'. Ik weet gewoon wanneer ik even nodig ben en loop dan gewoon binnen en daarbij, ik kan en mag altijd even langs komen. Ze luisteren altijd. En waarom? Nou, ze hebben me nog nooit weg gestuurd of doen vervelend tegen me en anders breng ik ze een tekening. Als ik wijze woorden heb dan luisteren ze en als ze soms wat in de war raken van mijn woorden hoort dat er ook een beetje ben. Ik ben wat gedesorganiseerd in mijn hoofd maar dat is juist het boeiende en net wat ze nodig hebben. Ze moeten het gewoon maar even doen met mijn 'ongevraagd consult'.  Want in alles wat ik vertel -want vragen ligt me niet zo- zit altijd een kern van waarheid. En daarbij, ik maak een integraal onderdeel uit van de instelling dus voel ik me vrij om er gewoon te zijn op mijn manier en voel geen grenzen. Mensen als ik horen er gewoon bij en daarbij, dit is mijn 'thuis'.

My friend from the USA

And finally we met, after three years of waiting and e-mailing, Elisabeth Vazolla.

Koningsdag

Dat kun je maar op een manier vieren.

Terug in de tijd....

Even terug in de tijd, toen ik 16 / 23 jaar was .... aan de Apeldoornseweg 146, Arnhem

Hier woonde ik.

Het was eigenlijk best deftig thuis, mooi klassieke inventaris met schilderij van Mesdag, B.C. Koekoek, landschappen, bootjes, onder in souterrain daar woonde de ik, bij papa en mama thuis, Greg en Hermien hadden een kamertje en ik het souterrain. Ik was toen 17 jaar en zat op de Thorbecke gemeenschap, avond college.Overdag werkte ik bij de Agfa en mijn broertje Gregory ging naar Lorenzcollege.

Eertse verdieping Geertje Buitenhuis, kunstenaar woonde daar met zijn gezin. Peter Voorthuizen woonde daar later, de vader was eigenlijk een oliemagnaat. Die hadden een broer en zus `.... en die zus was me toch een stuk joh, was ik gelijk verliefd op...`. Beetje volumineus maar ik vond het een fijne vrouw.

Bovenste verdiepeing was leeg maar daar kwam een jongen en die heette Han -wat leuk, die herinneringen komen in een keeer boven- en die kreeg weer wat mijn zus, en dat kwam goed uit want had het snel met mannen. Die kon ook gelijk houden van Boris Jelsink en Mark knöpfler van de Dire Straights  ....  genoeg zo   <Romke lacht hard en loopt naar buiten na een de editor een flinke klap op de schouder gegeven te hebben met > "... volgende keer verder" .

Carnaval ... dan mag je een beetje gek doen.

 

Mijn nieuwe jas

Hier is mijn nieuwe jas, samen met mijn broertje gekocht.

 

Dit is mijn echte persoonlijkheid, samen met

mijn bloedbroeders de Americanen en de Indianen.

Eens een artiest, altijd een artiest!

Romke heeft een 'GELDERSE KOP'

Ik ben op de TV en super trots, het gaat over Gelderse Koppen en dan heb ik natuurlijk!
Op deze uitzending, precies 26.30 minuten ben ik in beeld, ze hebben mij er uit gehaald terwijl ik gewoon passeerde. Wat ik vertelde is natuurlijk allemaal wel waar, of misschien ook niet helemaal precies waar en ach, dat is niet zo belangrijk. Het maakt niet uit want als er iemand veel weet ben ik het wel en de kijkers willen natuurlijk wel een aardig verhaal en ik heb toch mooie Gelderse Kop.
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1393040

Mijn leven buiten het terrein

Mijn leven buiten het terrein

Ik ga regelmatig naar het centraal station en dan ga ik naar de loketten, dan ga ik naar het parron, sta ik wat naar mensen kijken, kijk ik naar trein stellen, fantaseer ik over een reis naar ver weg, dat zou ik ook kunnen. Ze kijken altijd wel een beetje naar mij, het lijkt dan alsof ze zeggen "kan ik u helpen" Ze spreken me bijna niet aan maar ik kom mensen tegen van de afdeling of personeel, iedereen kent mij wel.

 

Ik ben een bekende van vele mensen in de winkel, zoals bij T-Mobile, tweede hand boekenwinkel, ik schijn wel indruk te maken en mensen willen wel eens een hand geven. Ze zien aan mij dat ik levens ervaring heb. Misschien ook omdat ik vloeiend Frans, Engels en Duits spreek. Ik ben iemand die eigenlijk iedereen wel kent.

Ik zet de fiets wel eens bij het station, loop naar de Waalkade en kijk naar de schepen. Dan na een tijd denk ik weer om terug te gaan en wandel ik weer terug en ben voor het avond eten terug ben. Een ander voordeel is dat de middag medicatie vervallen is en ook niet meer voor de middag terug hoef te zijn, dat scheelt ook erg veel.

Dit is zijn vrijkaartjes voor de maatschappij, niemand doet me wat.

Nieuwjaarsgroet voor 2014