Met Ierland heb ik nog steed wat, de Dubliners en hun sprekende manier van zingen, alsof je de Wiskey nog ruikt. De banjo is een heerlijke instrument, lekker tokkelen, toch zou dat gewedlig zijn en roept veel wensen in me op en dingen die ik zou willen kunnen. Alleen dansen lijkt me ook wel wat met doe mooie meiden.
De schrijvers Graham Green, James Youce met zijn Maarten Toonder met zij Tom Poes en Olie B. Bommel. En natuurlijk ook aan het Trinty colleage in Dublin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten